donderdag 21 januari 2010

De week van maaggriep, aardbevingen en bierloze dagen

(NL only)
Goed, het is even geleden maar nu ik tijd heb om even te bloggen doen we dit maar.

Ik zit al enkele dagen thuis mezelf te verhongeren - mijn maag accepteert op dit moment al een paar magere dingen zoals toast en gekookte pasta - en daar ik nog niet buiten mag heb ik de actualliteit goed kunnen volgen.

Laat ons beginnen bij de schokkendste gebeurtenis (wat een woordspeling): De aardbevingen in Haïti zijn geen pretje en ook al lijkt het alsof enkel geld storten die mensen kan helpen heb ik men twijfels of dat geld werkelijk goed besteed zal worden. Nu bon, deze vraag geldt voor alle liefdadigheidsacties voor ver-van-ons-bed-shows.

Ik ben niet zo'n fan van stakingen, het is een recht voor elke werknemer en een plicht voor elke werkgever voor op het minst te luisteren naar zijn personeel. Maar vaak buiten vakbonden dit recht uit en zijn de gevolgen veel erger voor de gewone mens dan voor de betrokken werknemer en -gever (De Lijn, NMBS, grote voedselproducenten) . Bij AB-inbev (alsook Opel een tijd geleden, zo blijkt) zit het een beetje anders. Ik ga volledig akkoord met de stakers en ik hoop oprecht dat ze niet onmiddellijk opgeven. Afslanking in crisis is een te begrijpen fenomeen, afslanking bij een winstgevend bedrijf in crisis is een werkelijke schande. Rechts (lees: verzuurd en in dit geval egoïstisch) Vlaanderen zit de betrokken vakbonden natuurlijk weer te verwijten maar ik begin de vraag te stellen of we ab-inbev wel nodig hebben. Voor de werkgelegenheid natuurlijk heel zeker wél. Maar als bierland? Voor die paar ambetante Leuvenaars die hun dagelijkse Stella willen moet ze het in ieder geval niet doen en er zijn alternatieven genoeg voor de horeca. Dit is natuurlijk allemaal bijzaak. Go stakers!

Het is ook eindelijk vakantie, het is een druk semester met weinig succes geworden. De examens zijn heel goed verlopen, zeer goed zelfs. Kort en krachtig, daar houden we van. Maar weinig succes: de kwantiteit van projecten is beperkt en kwaliteit is in ons veld altijd in twijfel te trekken. Oostende heeft zich in "dit twijfel trekken" weer bewezen tegenover mijzelve. Na zwaar lobbiën in de kunst-instanties van onze kuststad staat het aantal voorstellingen van onze kortfilm (lees hieronder) nog steeds op het mooie ronde getal nul.
Vooral geen antwoord was het meest voorkomende antwoord en de enige organisatie die wel geïnteresseerd bleek omschreef de film als "meer kunst dan film zijnde", "te controversieel" (?) en "past daarom niet op een kortfilmfestival".
Oostende profileert zich graag als kuNststad maar zoals overal hier is ook in deze branche een lange arm nodig en moet het toegankelijk zijn (voor toeristen? al die ouderen?).

Graag sluit ik af met nog enkele kleine mededelingen:
- De dvd's van onze kortflim "Anatomische studie van het hart" zijn nog steeds te koop en kosten €5. Een mailtje voldoet om het te bestellen. De prijs is opgemaakt zodat wij uiteindelijk break-even eindigen... maar eventuele winst gaat naar Haïti. (maar die zal er waarschijnlijk niet zijn.)
- Maar daar kunnen we iets aan doen. Fantastische madam Kit Teng Desoete en haar lieftallige moeder maken verse loempia's ten voordele van Haïti. Ik betwijfel of Kitty het leuk zou vinden moest ik hier haar e-mail adres zou zetten maar wie loempia's wil voor het goeie doel kan ook een bestelling naar mij doormailen en dan zorg ik wel dat het terecht komt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten